ارتباط مبایل وسرطان

پژوهش تازه ی انجام شده روی موش های آزمایشگاهی توسط برنامه ی سم شناسی ملی آمریکا، میان استفاده از تلفن همراه و سرطان رابطه ای یافته است. در این آزمایش موش های مذکر در معرض فرکانس هایی قرار داده شدند که معمولاً توسط تلفن های همراه ساطع می شوند. بررسی ها از وقوع پایین دو نوع تومور در میان این موش ها حکایت داشت. یکی از این دو نوع گیلوماس نام دارد که معمولاً در مغز یافت می شود. نوع دیگر نیز شوانوماس نامیده می شود که در قلب به وجود می آید. این در حالی است که شیوع تومور های سرطانی در میان موش های ماده ای که به همین میزان در معرض تشعشعات مذکور قرار گرفته بودند افزایشی نشان نمی داد.

اوایل هفته ی گذشته سخنگوی مؤسسه ی ملی بهداشت آمریکا که از قضا بر این آزمایش نظارت داشت، این پژوهش جدید را کم اهمیت قلمداد و اشاره کرد داده های قبلی شواهد ناچیزی مبنی بر سرطان زا بودن استفاده از تلفن همراه در اختیار محققان گذاشته است. به بیان دیگر به نظر می رسد محققان هنوز بر سر این موضوع به اتفاق نظر نرسیده اند.

موش ها روزانه ۹ ساعت در معرض تشعشعات موبایل قرار گرفته بودند. ۱۱ موش از بین ۵۴۰ موش دچار تومور بدخیم مغزی، و ۱۹ موش نیز دچار تومور مرتبط با قلب شده بودند؛ توموری که ممکن است در عصب شنوایی نیز بروز کند. جالب اینجاست موش های گروه کنترل آزمایش که در معرض تشعشعات مذکور قرار نگرفته بودند دچار هیچ یک از تومورهای یاد شده نشدند، اما به علتی نامعلوم زودتر از موش هایی که در معرض این فرکانس ها قرار داشتند جان خود را از دست دادند.

تصور غالب بر این است که تشعشعات ساطع شده توسط موبایل سرطان زا نیستند، زیرا ضعیف تر از آن در نظر گرفته می شوند که بتوانند DNA را تغییر دهند. همین موضوع است که تومور های ایجاد شده در موش های مذکر این آزمایش را جالب توجه می کند. برخی از دانشمندان می گویند این موضوع تنها می تواند نشان دهنده ی تصادفی بودن تومور ها باشد.

موضع رسمی دولت ایالات متحده این است که هیچ شواهد قابل اتکایی مبنی بر سرطان زا بودن تلفن همراه وجود ندارد. جان بوشر، معاون رئیس برنامه ی سم شناسی ملی آمریکا، عدم وجود پاسخی قطعی برای رابطه ی احتمالی بین استفاده از تلفن همراه و ابتلا به سرطان را با این جمله جمع بندی می کند که نتایج آزمایش جدید به همان اندازه که می توانند وارد باشند ممکن است صحیح نباشند. گروه تجاری صنعت بی سیم یا CTIA نیز خاطرنشان کرده است از زمان رواج استفاده از تلفن همراه در میان مردم یعنی دهه ی ۱۹۸۰ میلادی، ابتلا به تومور مغز در میان افراد افزایشی نیافته است.

اوتیس براولی، از انجمن سرطان آمریکا می گوید: «این یافته ها غافلگیرکننده اند. ما منطقاً نمی توانیم تصور کنیم تشعشعات غیر یونیزه عامل به وجود آورنده ی این تومور ها بوده باشند. این مثال نشان می دهد چرا پژوهش های جدی تا این اندازه در ارزیابی خطر ابتلا به سرطان اهمیت دارند».

به نقل از وال استریت ژورنال، آزمایش های یاد شده روی دو نوع موش، و با استفاده از دو نوع دستگاه GSM و CDMA با طیف ۹۰۰ مگاهرتز و ۱۹۰۰ مگاهرتز انجام شده اند. آنها به مدت ۱۸ ساعت در روز، با فواصل ۱۰ دقیقه ای، هر بار به مدت ۱۰ دقیقه در معرض تشعشعات موبایل قرار گرفته بودند.